naar Norden

Nadat ons nachtje in Voorst, en na tante Fien in Zutphen een bezoekje te hebben gebracht, zijn we doorgereden richting Norden waar meneer Arthur Hellmers woont. Hij heeft geprobeerd uit te zoeken of hij familie van oom Hein kan vinden, omdat we nog zoveel familiezaken hebben waar niemand meer iets mee kan. Ieder spoor dat hij heeft onderzocht liep dood, maar hij had wel belangstelling voor glasplaatfoto's die waarschijnlijk vooral rond Norden gemaakt zijn. Waarschijnlijk zullen ze uiteindelijk terecht komen bij de historische vereniging. Dat is toch beter dan bij ons in de kelder.
We waren nog niet zo ver over de grens en zochten eerst een Lidl op voor onze boodschappen. Toen we weer naar buiten liepen leek het alsof er aan de overkant een camperplaats was.

En er was nog een plekkie over ook, naast een enorme rijdende villa. Spannend zo'n eerste keer officieel op een gratis plaats, maar prettig dat er dan meer mensen staan.

Hebben we net een bijencursus gehad en wat zien we tussen de klinkers: allemaal hoopjes zand. Dat heb ik wel vaker gezien, geen idee wat het was, maar nu is het opeens interessant, want het zijn dus pluimvoetbijen! Gaaf om dat te weten.

De volgende morgen naar Norden. Echt een Duitse kustbadplaats. Qua plaats kun je het vergelijken met alle Noordhollandse badplaatsen, maar het ligt natuurlijk aan de Waddenkust en dat maakt dat alles lijkt op een Noordzeestrand, maar jonge jonge, wat een stank van het slib. Zwarte modderkinderen met emmertjes in een stinkende prut spelend. Brrr. Je kon wel naar zwemwater lopen, ongeveer een kilometer door de drek. Wat een lol. En druk dat het was. Enorm.

Uiteindelijk kwamen we bij Arthur Hellmers. Hij praatte eigenlijk prima Nederlands, want hij had een hele poos in Rotterdam gewoond. Grrr en ik twee jaar lang moeite doen om in het Duits met hem te communiceren. Het is zo raar, niemand kent de familie van de vader van oom Hein, terwijl oom Hein daar geboren is. Via stamboomonderzoek mogen ze bij de gemeente niet meer informatie geven dan honderd jaar terug of zoiets. Maar als je dan het geschilderde portret van Arthur ziet dan zou het een broer van oom Hein hebben kunnen zijn. Ongelooflijk. Er is dus niks meer terug te halen of iemand te vinden, maar het was leuk om deze man te hebben gesproken en het lijkt toch een beetje alsof de spullen die ik had op de juiste plek terecht gekomen zijn.

Ik vind het niet echt een mooi schilderij, maar Johan en Gert zeiden ook allebei direct: oom Hein.

Toch bijzonder