Het is deze week toch echt beter weer gelukkig. Nog steeds wel af en toe wat regen, en de wind is ook een bekend verschijnsel hier. Maar als je half december buiten kunt lopen en zitten in een shirtje, dan klagen we niet!
We hebben echt het gevoel dat we hier een poosje wonen, en doen dan ook gewone dagelijkse dingen. Zo af en toe gaan we er op uit, maar we wandelen voornamelijk in de omgeving. We komen dan weer van die enorme agaves tegen.... En het zicht op Vila do Bispo blijft prachtig!
De herder met z'n kudde trekt de laatste dagen steeds in de omgeving van het dorp rond, we horen regelmatig de koeienbellen... alsof we in de Alpen zijn! Deze koe heeft wel een héél gevaarlijke plek opgezocht om te gaan grazen....
Gelukkig hebben wij al een poos geleden besloten geen vlees meer te willen eten, want als ik deze lieve beesten zie hoef ik ze echt niet op m'n bord!
Woensdag was een prachtige dag, niet teveel wind, en we hadden echt zin om weer es te gaan fietsen. Naar de vuurtoren op het uiterste puntje, dat was het plan. Maar onderweg zagen we het al.... zeemist! Vooral op de andere punt, bij Sagres; de vuurtoren lag gelukkig nog in de zon.
Onderweg prachtige bloemen gespot en gefotografeerd, en de brem begint al te bloeien!
De zeemist kwam toch ook steeds dichter naar ons toe! Het levert wel weer mooie plaatjes op...
De vuurtoren stond in de steigers helaas, de friettent stond er ook niet, maar we hebben heerlijk een biertje gedronken op het terras in het zonnetje!
We hebben ons wederom verbaasd over de vissers die hun leven wagen door op een smal richeltje tegen de rots aan, op grote hoogte, te gaan staan vissen. Één was er zelfs zo gek om in een holletje te gaan zitten. Wel gezekerd aan een touw, maar hoeveel zekerheid geeft dat? Als hij valt slaat ie te pletter tegen de rotsen...
We hadden daar nog een zeer bijzondere ontmoeting met een jong Engels gezin met 2 kinderen. Het oudste jongetje, 6 jaar jong, was enorm gebiologeerd door de hanger die Wil altijd draagt: de levensboom met chakra-kristallen. Het gesprekje wat ontstond met het jochie was zo bijzonder! We kregen een knuffel toen ze weer door gingen.... hartverwarmend!
De mist kwam nog meer binnen rollen, dus we zijn maar weer terug gefietst. Verder het binnenland in was er weer niets aan de hand en fietsten we in de zon.... Zo gaat dat hier dus.
Donderdagochtend kregen we bezoek van mijn nicht en haar vriend. Ze hebben hier een vakantiehuis, vlakbij Aljezur, het is de bedoeling dat ze zich hier permanent gaan vestigen als ze met pensioen zijn.
Bijzonder, en heel leuk, om familiebezoek te krijgen als je zo ver van 'huis' bent!
