In het dorp ligt een stationnetje met een directe treinverbinding naar Valencia. Het zou de moeite waard zijn deze stad te bekijken, dus zo gezegd zo gedaan. Op de heenweg zaten we keurig in een trein met schermen boven de deuren waarop vermeld werd waar we ons bevonden. Zo niet 's avonds op de terugweg. Er werd alleen in een megaraptempo iets omgeroepen wat plaatsnamen zouden moeten zijn. Waarschijnlijk zag een medereizigster onze min of meer paniek, ze sprak geen woord anders dan Spaans en toch hielp ze ons, ze noemde langzaam de naam van onze camping, daarna dat zij er de volgende halte uit zou gaan en dat wij dan die daarna moesten hebben. Dat begrepen we tenminste en verdorie: het klopte!!! Dank aan deze dame waardoor een heerlijke dag ook heerlijk eindigde!
Wat is Valencia een prachtige stad en meer dan de moeite waard om te bekijken, modern en historisch in een perfecte balans; mooie musea, gave pleinen, leuke winkels en ook hier voornamelijk aardige mensen.
We zijn zonder gids op stap gegaan en hebben gewoon onze voeten gevolgd. Verrassend dat we toch zoveel hebben gezien wat (achteraf gezien) hoog op toeristenlijstjes staat om te gaan bekijken. Misschien hebben we ook dingen gemist, maar gewoon zomaar dingen vinden en misschien ook dingen vinden die we anders niet hadden gezien is eigenlijk veel charmanter...
prachtige lange schaduwen in de ochtendzon
Het was overal al volop Kerst.
Dat geeft toch wel sfeer hoor, zeker in zo'n prachtig station!
Dit was vroeger de wachtruimte voor de eerste klasse reizigers. Een wachtruimte propvol met keramiek en mozaïek! Nu is het een expositieruimte waar je vrij in mag. Ik moet zeggen dat ik me van de expositie niks herinner, maar van de ruimte zelf des te meer.
Het hele station is bekleed met keramiek en mozaïek, je raakt niet uitgekeken.
Ook de buitenkant is gewoon de moeite waard. Prachtig.
We zijn maar gewoon gaan lopen, zien waar we uitkwamen. We liepen zomaar tegen dit prachtige gebouw aan. Het bleek een overdekte markt te zijn. Ongelooflijk hoog met een fantastisch koepeldak, volop keramisch tegelwerk en helemaal art deco. En onder al dat prachtigs kramen kramen en nog eens kramen waar je eindeloos tussendoor kon dwalen. Groente en fruit, brood, vlees en vis, eettentjes, kortom we hebben ons hier wel een uurtje vermaakt!
Er hing zelfs een haai!
Hier hebben ze ook radijsjes.
En dan loop je tegen een kerk aan die gewijd blijkt te zijn aan sinterklaas. Je herkent hem echt in een raamschildering als je binnen bent.
We moesten een smalle lange steeg door waar je elkaar bijna niet kon passeren, en waar je dan komt is bijna onvoorstelbaar.
Zo rijk aan schilderingen waar je ook kijkt. We kregen een keurige koptelefoongids mee en dat werkte erg goed. Bijzonder.
Vervolgens stonden we zomaar voor Torres de Serranos. Een poort uit de 14e eeuw.
Om de hoek stond een oud voormalig klooster waar grote borden buiten stonden die ons uitnodigden vooral binnen te komen. Vrije entree. Alleen al het gebouw leek ons de moeite waard om te bekijken dus namen we de uitnodiging graag aan. Wat een prachtige tentoonstellingen hebben we gezien. . Echt mooie dingen, maar ook bizarre dingen. Allemaal van hedendaagse kunstenaars die hier een platform krijgen om zichzelf te profileren.
Prachtige binnentuin met kloostergangen rondom.
We liepen een ruimte binnen waar geen deel gelijk was. Speelkamer voor de jonge geest (zoiets). Je werd uitgenodigd te bouwen met wat er lag. Dat hoef je mij niet twee keer te zeggen. Gek is dat toch, ik ben zo een uur bezig, heerlijk vind ik dat. Mar geeft mij daar ook alle ruimte voor, al stop ik heus wel na een kwartier hoor, anders zou ik wel heel veel vragen van haar geduld....
Enorme zalen en gangen
De enorme foto's accentueren de grootte van de ruimtes.
Gewoon twee prachtige vrouwenbeelden,
beide van Julio Gonzalez, tijdgenoot en vriend van Picasso.
Van de origineel 14 poorten die Valencia had zijn er nog twee over. De ene was de Serranos die we al zagen en dit is de Torro del Quart. Deze stamt uit de 15e eeuw.
De gaten zijn van kanonskogels die gebruikt zijn in de onafhankelijkheidsoorlog begin 19e eeuw.
Goddank hadden ze nog geen bommen toen.
Wij mogen graag in botanische tuinen ronddwalen en Valencia heeft ook een mooie historische tuin. Het zijn altijd van die groene stille pareltjes in zo'n hectische stad.
In een zijstraatje nog even een hapje eten. Heerlijke witte wijn uit de regio en, ja ja, Paulaner witbier...
Terug naar de camping. Het station ligt op het Plaza de Toros. En dus naast de stierenvechten arena. Het ding is 17,5 meter hoog en heeft een doorsnee van 50 meter. Als je dan in het donker aankomt is het toch wel indrukwekkend met al die verlichte bogen (384 in totaal).
