We gaan weer terug naar Nederland, lekker rustig aan (dachten we nog toen we opstonden). Maar de auto zei: "doe het lekker zelf".... Via de ANWB werden we doorverwezen naar een soort zusterorganisatie.
En tja, daar staat de bus dan in een enorme hal wat een soort van auto-eerste-hulp-post bleek te zijn. Helaas sprak echt helemaal niemand een woord anders dan Spaans. Met handen en voeten kom je een heel eind, dat blijkt maar weer, want we zijn prima geholpen en we begrepen zelfs dat de accu vervangen moest worden, waar we moesten betalen en dat we weer goed en veilig op weg kunnen.
De grootste pech bleek toen we onze kachel aan wilden steken. Hij deed het niet meer en ook na het raadplegen van de gebruiksaanwijzing weigerde hij. Dat was dus een kwestie van zo snel mogelijk terug naar Nederland en nadat we opstonden zo snel mogelijk bij een wegrestaurant koffie drinken en ontbijten. Waardeloos. Helemaal waardeloos toen we er maanden later achter kwamen dat het herstarten erg eenvoudig zou zijn geweest, maar dat de omschrijving in de gebruiksaanwijzing niet klopt.....
ontbijten onderweg....
lunchen onderweg....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten