We hebben 5 nachten op de camping gestaan. Even pas op de plaats én klusjes doen: Gloria glimt weer helemaal! En de was is weer gedaan...
Hopelijk goed zichtbaar: de rand boven het raam voor de helft gedaan...
Na gedane arbeid is het goed rusten.
We weten niet zo goed wat er nu van moeten vinden, van die Spaanse kusten. De zee is heerlijk, we staan er zo dichtbij dat we hem horen. Maar het is een hele lange strook vol bebouwing, gericht op toeristen. Logisch natuurlijk, maar mooi? Nou nee.
Op de camping zijn het restaurant en het winkeltje dicht. En zo is het ook als je naar 'de stad' fietst (Miami Platja!): de meeste winkels en restaurants zijn gewoon dicht buiten het zomerseizoen. Ook de specifiek Duitse restaurants met Duitse namen... we zitten hier blijkbaar aan een Costa die op Duitsers georiënteerd is...
Dan heb je dus prachtige wegen en brede trottoirs, grote terrassen, en alles is leeg en donker. Ziet er toch een beetje spookachtig uit. Het voordeel is dat je wel lekker kunt opschieten als het niet zo druk is op straat... (Ieder nadeel heb z'n voordeel, zei Cruijff al...😁)
De restaurants die nog wel draaien hebben de typisch Spaanse openingstijden. Rond het middaguur, tot een uur of 2, half 3.... En dan gaan ze dicht tot 8 uur 's avonds! Soms heb je geluk en is er een cafeetje/ijstent open, en die blijft open tot half 9 's avonds. Maar die serveert alleen maar kleine hapjes, zoals een tosti.... Nou ja, we zullen er niet snel aan wennen denk ik.
Ze hebben hier een beetje moeite met de voornaam van Wil; overgenomen uit het paspoort, maar net even anders😁
Zaterdag zijn we weer verder gegaan, met een volle watertank. Iedere plek een kraantje op de camping, handig!
We hebben een rit gehad van zo'n 135 km. Het eerste deel over de snelweg, Daarna een grotere weg het binnenland in. We hadden gisteren al gezien dat in deze omgeving hevige buien geweest zijn, en ook vandaag hingen er nog donkere wolken waar nog flinke buien uit vielen... Dat geeft surrealistische beelden van olijfgaarden die in een zwembad met bruin-geel water staan... En kolkende stromen door de diepe betonnen geulen langs de weg (goed voorbereid dus!). We hebben veel woeste bruine stromen de bergen af zien komen, en we kwamen zelfs een sneeuw-/nu dus puinschuiver tegen! Gelukkig was de weg verder veilig en goed begaanbaar, maar je kijkt je ogen uit!
We kwamen terecht op een CP met uitzicht op het dorpje Morella. Wat een fantastische plek weer!
We zijn weer een eindje verder gegaan. Dezelfde weg terug naar de kust, en wat een verschil met gisteren! Geen razende stromen meer langs de weg, geen olijven met hun voeten in een zwembad.... Dat gaat snel! Nog wel hier en daar wat modderige 'drets' op de weg, dus wel opletten....
We hebben weer zo'n 135 km gereden, langs de kust naar beneden. En dan maar weer een stukje het binnenland in.... We staan nu in Artana, op een P tussen de olijfbomen😁
Het is een P bij een voormalige kapel, nu restaurant. Ze roken zelf hun Iberico-varkenspoten, en snijden er ter plekke op de toonbank lekkere tapas van...
Als je dan wat rondloopt kom je opeens een bron tegen, de bron van de heilige Christina! Wil moet natuurlijk even voelen hoe koud en proeven hoe lekker...
Veel water nu, na de hevige buien... het stroomt over de weg
Verderop staat op een kaartje beschreven dat de bron in verbinding staan met andere bronnen en molens.
We strijken even neer op het terrasje... Voor ons geen Iberico, maar bier+wijn+olijven, 4 euro... We 💗Spain...
We hebben weer een fantastische plek, met handige picknicktafels😁
Het leven is goed in Spanje. Heerlijke temperaturen ook, vandaag 21 graden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten