Rocamadour, grotten van Lacave en een wolvenpark

 Maandag voelde ik me alweer een stuk beter, dus we zijn 's middags naar Rocamadour gelopen. We kozen ervoor om via het kasteel te gaan en dan af te dalen naar het stadje. Die afdaling loopt langs een geplaveid zigzag-pad, 'de kruisgang'. Bij iedere bocht stond een kapelletje met weer een stadium in de lijdensweg van Christus. En zo is het met het hele plaatsje, de nadruk op de heiligheid en boetedoening.... Wel logisch bij zo'n 'heilige' plek😁. Het voelde wel goed om de route in omgekeerde volgorde te doen, dan hoef je niet te lijden door te klimmen (soms op blote knieën). Dat lijden kwam later, toen we alsnog moesten klimmen...

Het is wel heel indrukwekkend om te zien hoe het stadje gebouwd is, zo tegen de rots aangeplakt/in de rots uitgehouwen. 

In de kapel staar de 'zwarte madonna', de beroemde 'vierge noire'. Als je hier een kaarsje wilt branden betaal je 2x zoveel als in andere kerken...

In de traptreden (graniet?) waren fossiele afdrukken te zien, van o.a. de Jakobsschelp en pijlstaartinktvissen.

Dinsdag zijn we weer doorgegaan. Eerst brachten we een bezoek aan de Grottes de Lacave, daar in de buurt. Wat een overweldigende belevenis! Het waren eigenlijk heel veel grotten achter elkaar, de een nog mooier dan de ander. We moesten er met een treintje heen en we werden vervolgens anderhalf uur lang rondgeleid door een gids. Een jonge fransman die goed Engels sprak, en de andere 2 bezoekers konden goed Engels verstaan, dus... Wat een interessante dingen hebben we gehoord! Ik ben niet zo van de grotten, maar ik ben erg blij dat ik meegegaan ben! We moesten alleen erg veel trappen op en af, dat was wel zwaar met onze bibberbenen...

weerspiegeling in het water

gaten in het 'plafond' uitgeslepen door ronddraaiend water

fosforescerend gesteente, zichtbaar gemaakt d.m.v. blacklight

We zijn doorgereden naar Autoire en hebben daar een nacht gestaan. Wat een prachtige plek om te overnachten! Aan een beekje, en wat een rust verder...

Het was een prachtige zonnige dag, we hebben na aankomst eerst even in het zonnetje zitten genieten van het geluid van het beekje en van het uitzicht.

Wil was hier 40 jaar geleden geweest en had gegeten bij een hotel op het terras. Dat was nu gesloten, maar de dame in de naburige winkel wist te vertellen dat de kleindochter (de 4e generatie) nu verderop in de straat zat met het hotel.

Dit was het terras(je)

We zijn nog naar de waterval gelopen, een prachtige wandeling en het resultaat was de moeite waard. Wel alweer veel stijgen en dalen...😱

We rijden steeds ongeveer zo'n 100 km per dag, over niet al te grote (en niet al te kleine😱) wegen. Prachtige tochten maken we! En we raken al steeds meer richting het noorden zo...

Gisteren kwamen we in Égletons terecht voor een overnachting. Heerlijk ruim en rustig, maar het stadje zelf is niet zo spectaculair. We raken alweer verwend...

Vandaag weer door, naar een CP op de parkeerplaats van een wolvenpark. De P ligt in het bos maar de picknickplaats ernaast ligt op een open veld, heerlijk in de zon...

Na eerst gepicknickt te hebben zijn we het park in gegaan. Er is een deel met een soort kinderboerderij, en er zijn grote stukken terrein afgezet voor verschillende soorten wolven. Ze hebben genoeg ruimte gelukkig, maar dat betekent ook dat ze zich niet altijd laten zien. Toch was het erg leuk om er geweest te zijn!

Nu nog even de blog schrijven in de laatste straaltjes zon op de picknickplaats, met een biertje.... Heerlijk!